"Czy pani mieszka sama, czy razem z nim?"

    Po odejściu z tego świata mego taty, dwóch sióstr i  mamy stałam się jedyną spadkobierczynią starych zdjęć, które przeniosłam do komputera i naprawiłam wszelkie zniszczenia.
   Szczerze mówiąc, nie mam pojęcia, kogo przedstawia to zdjęcie, choć na pewno w dzieciństwie mama mi mówiła. Patrząc na twarz panny młodej, mogę domniemywać, że jest to któraś z licznych sióstr mojej mamy, ale też nie dam głowy, czy to nie jest jakaś jej przyjaciółka.
   Gdyby ci ludzie jeszcze żyli, mieliby co najmniej po 95 lat. Ciekawi mnie, jak im się wiodło po ślubie, czy wytrzymali z sobą do końca swych dni, czy mają dzieci, wnuczęta i prawnuczęta. Na zdjęciu są poważni, skupieni, bez śladu uśmiechu. Nie tyle patrzą na fotografa, co w swoją przyszłość. Widać, że zawarcie związku małżeńskiego jest w ich przypadku sprawą najwyższej wagi, a nie przygodą na kilka lat.
   Na naszych zdjęciach ślubnych też jesteśmy z mężem poważni, chyba dlatego że oboje rozumiemy wagę wydarzenia. Jesteśmy razem od wielu lat i jest nam z sobą dobrze, bo zakładając rodzinę, wiedzieliśmy, że robimy to w sposób przemyślany i odpowiedzialny za drugą osobę.
   Dobrze jest mieć kogoś, na kim zawsze można polegać, kto nie zawiedzie, będzie dzielił wszystkie smutki i radości. We dwoje łatwiej żyć, bo można podzielić obowiązki, nic nie spada na jedną osobę.
   Teraz modne jest bycie singlem, ale wydaje mi się, że jest to wybór z konieczności, bo nie można trafić na odpowiedniego partnera. Może się mylę, ale wydaje mi się, że każdy chciałby dzielić swój los i swoje problemy życiowe z drugą osobą.
   Wielokrotnie słyszę, jak kobiety się żalą, że jest im trudno, bo same muszą wychowywać dwoje- troje dzieci, opłacać wszystkie rachunki. Brakuje pieniędzy na drobne przyjemności i czasu na rozrywkę. Nie chcę być złośliwa, ale mam ochotę zapytać, a gdzie jest ojciec (ojcowie) tych dzieci, przecież to nie czasy Ditty, bohaterki powieści Martina Andersena Nexo, gdy wierzono, że kobieta zachodzi w ciążę, bo usiadła na wilgotnej ziemi. Każde dziecko ma ojca i to on powinien w równym stopniu odpowiadać za swe potomstwo, choć często bywa, że nie chce tego robić. Jeśli ojciec nie żyje, to dzieci mają po nim rentę, poza tym są jeszcze dziadkowie, którzy powinni pomagać samotnej matce.
   Jestem już w takim wieku, że mogę moralizować, bo wiele przeżyłam i wiele widziałam w swoim życiu. Drogie kobiety, nie kierujcie się pierwszym zauroczeniem przy wyborze małżonka, nie wybierajcie tego, który nie wydaje się być odpowiedni z wielu względów; nie jest wstydem zostać starą panną i mieć święty spokój, ale jest problemem związać się z nieodpowiednim partnerem, który może zatruć życie.
    Jest wiele maksym na temat małżeństwa, więc nie będę ich cytować, ale powiem słowami mojej mamy: „Dobrze jest się skryć nawet za najcieńszym drzewem”. Jednym słowem, dobrze mieć kogoś, kto będzie dzielił z nami nasze problemy. Nie musi być piękny ani bogaty, ale odpowiedzialny; ktoś, na kim nigdy się nie zawiedziemy.