Książki płoną na stosie w ...Polsce

   Wczoraj moja przyjaciółka z Poznania, z którą prawie codziennie rozmawiamy przez telefon, spytała mnie, czy palenie książek przed jednym z gdańskich kościołów to żart primaaprilisowy lub fake news. Podobnie zapytał mnie mój syn, któremu posłałam na GG linka z tą informacją: "Czy to nie żart z tymi książkami?"
   Bardzo bym chciała, aby to był tylko głupi żart, ale zostało to oficjalnie potwierdzone przez wiele stacji telewizyjnych.
   Na rozpalonym stosie znalazły się książki, które bardzo dobrze znam- "Harry Potter"  J.K. Rowling i "Zmierzch" Stephenie Meyer. Wszystkie części o Harrym przeczytałam, gdyż musiałam wiedzieć, dlaczego moje dziewczęta z ósmej klasy są tak zafascynowane przygodami młodego czarodzieja i jego kolegów. Książki pożyczała mi moja uczennica, ale musiałam po nie stać w kolejce, bo przede mną zawsze było kilka osób chętnych do czytania.
   Z kolei powieść "Zmierzch" i jej dalsze części wypożyczałam z osiedlowej biblioteki i czytaliśmy razem z mężem, ale też musiałam zapisywać się do kolejki chętnych. 
  

Gdy zostały sfilmowane przygody Harrego, tylko ja kilkakrotnie je oglądałam, zaś przygody wampirów i wilkołaków ze "Zmierzchu"oglądaliśmy razem z mężem. Żadne z nas nie wierzy w czary oraz różne nadprzyrodzone stwory i nikomu z nas nie przyszłoby do głowy, aby traktować je poważnie.
   Wszyscy w dzieciństwie czytaliśmy baśnie, w których roiło się od czarownic, czarodziejskich różdżek i chyba też nie wierzyliśmy w żadne dobre i złe zaklęcia. Nie wiem, czy jakieś dziecko wierzyło w Babę Jagę. Kto  z nas nie czytał baśni braci Grimm czy cudownych baśni Andersena oraz Charlesa Perraulta albo naszej "Sierotki Marysi"? Jeśli ktoś tego nie zna, to mu współczuję, bo wiele stracił. Przygody Harry'go Pottera oraz Belli i Edwarda to też baśnie, lecz dla starszych i tak trzeba je traktować.
   Dziwne, że Kościół nie zakazał czytania "Opowieści z Narnii", bo tam też roi się od dziwnych stworów i magii. Była to lektura mojej wnuczki, dlatego przeczytałam wszystkie części, a potem obejrzałam adaptację filmową.
   Oprócz książek  na kościelnym stosie znalazły się różne "talizmany" oraz figurki kojarzące się z innymi religiami niż katolicyzm. W portmonetce mam kilka takich talizmanów, przede wszystkim kamień mojego znaku zodiaku, dwie wycięte monety chińskie, egipski krzyż anch, a także figurkę św. Antoniego kupioną w sklepie Caritasu.
   Czy to mi w czymś pomaga? Nie mam pojęcia. Od razu dodam, że przeczytałam całą Biblię Tysiąclecia, którą mam na półce w mojej biblioteczce, jest to grube tomisko w czarnej oprawie. Do egzaminu z historii literatury powinnam przeczytać jedynie "Pieśń nad pieśniami" i  Ewangelię według św. Jana. Jednak przeczytałam całą Biblię, o czym na egzaminie dyskutowałam z moim profesorem, który mnie podziwiał.
   W takim razie nie miałabym czego dać księżom i ministrantom na spalenie, bo wszystko cenię i szanuję. Poza tym uczyłam się o indeksie ksiąg zakazanych oraz o paleniu książek w Niemczech w 1933 roku. Te dwa wydarzenia uważam za niechlubne w dziejach Europy. Przykre, że dołączyła do tego Polska.